tıp bilimine göre bilmem neyden kaynaklanan, psikiyatrlara gitmen gereken hastalık. kimsenin bir halt edemeyeceğini bile bile sana verilecek o ufacık haplarda aramak uyku sorununun çözümünü.

kendini kandırmak, hayaller kurmak, sonra uyumak. uyuyup, eğer kötü bir rüya görmüyorsan, dünyanın en mutlu insanı olmak, sonra hayal kurduğunun farkına varıp niye uyuyamıyorum diye zorsunmak. yatakta defalarca sağa, sola dönmek. kolunun uyuşmasıyla bunu yaptığını farketmek. sonra uyuyamayacağını anlayıp yataktan küfürler eşliğinde kalkmak. balkona çıkıp bir sigara yakmak. televizyonu açıp uyku getirecek siyaset programı aramak. hepsini denedikten sonra güneşin doğdunu farkedip bu saatten sonra gelecek uykunun amına koymak.

güzel şeyler düşünüp uyur insanlar. sen de düşünüyorsun o güzel şeylerden. ha uyudum ha uyuyacağım derken uyuyamamak. ne salakça bir şey. güzel şeyler düşünmeyeceğim ulan belki uyurum diyip, en geç dört sadise içinde bu sefer istem dışı kötü şeyler hakkında düşünmek. kötü şeyler düşününce uykunun tamamen kaçması. hani lan benim psikiyatrım. uyuyamıyorum. aile, geçim sıkıntısı, dersler, gelecek sorunu, aşk sorunu, sevdiğin birilerinin ölebileceğini kafandan çıkaramama sorunu, ben mi anormalim, normallik mi ben değil. deli miyim ben? diğerleri mi akıllı? uyuyamıyorum ulan. kim bundan başka bir bok anladı okuduğunu sandığı bu paradokstan? kim kıymet edipte okudu bıkmadan?

vazgeçtim artık uyumaktan. ilkokul zillerinin çaldığı saatte uyumak istemiyorum, birileri istiklal marşı okurken iyi veya kötü bir şey düşünmekte... evet eminim...

gündüzler sizin olsun geceler benim.